The jewel of the day

It was a day last week,

When I was too busy

With papers and a computer in front of me

The day ate up it self, unrealized,

Until a curtain over that glass wide window was up.
In the same time I just raised my head from the tough desk,
Turning my head to the window,
Ah, that was Bangkok!
Bangkok's skyscraper buildings,
Vertically standing against one another and another
And so bright Bangkok was this time
The sky was clear...
Until the city was falling into darkness again..
And I just got to be back home.......
The Jewel of the Day was gone.

As far as I can tell you..

As far as I can tell you,

Love is like a blow of blue.

A tenderly cloud in the sky,

Or totally dark ocean at night,

Could possibly various you see,
That love creates things.
And evenly agree you would,
That love dirties the white.

I like to sit under a tree,
To read the truth of the sky,
To make friend with those green grass,
And to those birds I would smile.

May I ask you, my benign earth?
Why so tenderly laying you are?
Beneath my back and my both feet,
I feel your warmth and gentle breath,

I feel of lives that you have bred.

If love exists, it means....

รักคือ การแลกกับการบริโภคมันทุกวัน

จนกระทั่งอิ่ม….

โอ้ ! แน่นอน มันคงอิ่มในสักวัน

และจะอิ่มเร็วมากหากบริโภคมันเร็วเกินไป

และจะบริโภคได้มากทีเดียว
และอาจหิวอีกได้หลาย ๆ ครั้ง
แต่… แต่ละครั้ง … มิรู้รสแท้ของอาหารรัก
ถ้าบริโภคมันช้า ๆ ก็อิ่มช้า
และได้ละเมียดรสอาหารโดยละเอียด
รักก็ … เหมือนอาหารและน้ำดื่ม…. ขาดไม่ได้
ถ้าทานอาหารและไม่มีน้ำดื่มตามสักครั้ง
ก็ตายเหมือนกัน
รักก็ฝืด …ท้องอิ่มแต่คอแห้ง
ไม่มีน้ำดื่มเลย …. กระหาย
และถ้าหิวมาก ๆ ก็ทานอะไรได้ไม่เต็มที่อยู่ดี
นั่นแหล่ะ … รัก

I love you, as I love....

I love you, as I love the sunlight

That shines to awake me in morning.

I love you, as I love the star- bright

In the darkness when the sky’s staring.

I love you, as I love the winter cold
As my friend when I used to be alone.
I love you, as I love the breeze that blows
When flowers and grass sing the same tone.

I love you, as I love the rain of June
When the earth gives birth to all trees.
I love you, as I love the candles
That gently shine the way for me.


I love you, as I love the night
When all beside is mute.
I love you, as I love the sights
Of mountains as much as the soft- breathing flute.

A Love- Fool

Love is a poison of heart, never been cured.

Love is a pointed arrow that stabs

Into one’s heart be a hole.

Loving someone and never been loved back,

That is much and much more hurting.
It’s the shame of mind,
Of a love – fool…..
But, that one you love…. Possessed,
That’s much much more deadly hearted.
It’s like the Thames of Tear,
Flooding up your eyes.
It’s like the light of sky,
Splashing on your heart.
It is when you are likely to say… something,
But you cannot explode.
It’s the mysterious shadow,
Catching up your shoulders.
It’s the road of your heart,
That never reached your beloved’s heart.
And it’s ashamed, that you couldn’t get back.

การเรียนรู้

การเรียน ในความหมายของการเรียนรู้ เรียนรู้ในแต่ละวัน ว่าเราชอบสิ่งไหน สนใจสิ่งไหน ไม่สนใจอะไร ความรู้อยู่แวดล้อมเรา ถ่าโถมเข้ามาหาเรามากมาย เราก็ต้องเรียน แต่จะรู้หรือไม่แค่ไหน ก็อยู่ที่ว่าเราสนใจมันมากเพียงใด บางที การที่เรา โพสต์อะไรต่างๆ ในแต่ละวัน โพสต์บางอย่างอาจเกิดจากความแฟนตาซี เพราะเป็นสิ่งใหม่ บางอย่างอาจมีสาระความมากขึ้น เพราะสนใจจริง พฤติกรรมเหล่านี้ โดยลึก ๆ แล้ว ก็เป็นส่วนหนึ่งของการเรียนรู้แต่ละวัน เพราะเป็นเหมือนการทบทวน และการเรียนรู้ความคิด ความรู้สึกตัวเอง

การเรียนรู้คือการตั้งคำถามจากการสังเกต การอ่าน การอ่าน-ยิ่งอ่าน และหากสิ่งที่อ่านเป็นสิ่งที่เราสนใจ จะเห็นว่า เราไม่สามารถอดกลั้นตัวเองให้อ่านเพียงจากแหล่งเดียว ผู้เขียนเป็นมนุษย์ มีอคติ เราผู้อ่านพร้อมตลอดเวลาที่จะรับอคตินั้นมาและอาจถือว่าเป็นตัวตนเราก็ได้ สรุปแล้วชีวิตคนเรา เราต้องอ่าน ไม่ใช่อ่านเพื่อจำเท่านั้น (สมองเราจะจำได้มากสักเพียงใด) แต่อ่านเพื่อถาม ถามกับตัวเอง เพื่อหาคำตอบให้กับคำถามตัวเองต่อไป มันจะมีคำถามให้เราหาเพิ่มไปเรื่อย ๆ แต่หากไม่อ่านก็ไม่มีคำถาม คนเราจะอยู่กับความว่างเปล่าไได้อย่างไรกัน คนเมื่อก่อนอาจอ่านหนังสือกันน้อย แต่พวกเค้าอ่านธรรมชาติ (ซึ่งมักมีปรากฏการณ์ให้พวกเค้าเกิดคำถามและพยายามหาคำตอบเพื่อแก้ไขเสมอ) แต่คนรุ่นใหม่ ๆ อยู่กับคอนกรีตเป็นส่วนใหญ่ อยู่กับอินเตอร์เน็ตเป็นส่วนมาก บางทีอาจคิดว่า คำตอบมันมีอยู่ในนั้นเสมอ อยากได้เมื่อไหร่ก็ไปเอาออกมา ง่ายจนทำให้เราหมดความคิดหมดคำถามไปเลยก็ได้ เป็นหลุมพรางของการเรียนรู้ได้เช่นกัน ต้องระวัง

The poem of no name

This poem was written in 5 minutes, long time ago on a trip (can't remember which trip) when my heart was very much touched with something I couldn't explain.

I like lying down under the trees,

Seeing the leaves falling.

Some are blown away by the wind,
Some drop down quietly....
It's a wonder of life,
So soft and sentimental,
Darkness comes slowly to the earth.
Cool is all around,
Touch the iron track.
Heart feels from heaven to ground.
It's the tale of winter,
When traveling alone.
You catch the train's feeling,
And it's like you'll never got home...