รักแม่นี้ดั่งจันทร์รักฟ้า หมายป้อง
สองฟากฝั่งลำคลองกว้าง มิอาจกั้น
จะดั้นด้นดิ้นทุรายเพื่อ แน่งน้องคนงาม
ชีพพี่วายวาง บ่ห่อนไห้ ใจทะนง
....................................................................
ข้ารักสิเหน่หาเจ้ายิ่งนัก
แต่ข้าก็รักแผ่นดินยิ่งชีพ
ยิ่งกว่าชีพาตน… ข้านี้มอบให้
แผ่นผืนดินอันเป็นที่รัก
จึ่งจักจากนวลน้อง
....................................................................
อย่าครวญ อย่าครางเครือ เจ้าเอ๋ย
ใครเขาจะว่าได้เลย ว่าเขลา
พี่จักจากลาเจ้าไป ในรุ่ง
แม้มิรู้วันรู้พรุ่ง วันใดได้กลับ
เจ้าอย่าได้เหินห่างรัก จากพี่
พรุ่งของพรุ่งนี้ หวังพี่กลับมา
....................................................................
รักแล้วบ่รู้รส เรียมเอง ฤานา
มีแต่หยามหยามกัน ลั่นฟ้า
คนมีศักดิ์มีศรี ถือเล่า
ขวัญเยี่ยงเจ้าห่อนกล้า สู้รับ มือเรียม
...................................................................
เฟื้องฟุ้งแหล่รัตน- โกสินทร์ ยามนี้
กรุงสยามสำคัญ ขึ้นฟ้า
นรติกานต์ยันมไหศวรรย์เทพ เยือนโลก
หนอมนุษย์เร้ากระหือ เหี้ยน เจียนตาย
ตื่นเต้นคะนองลอง ของดี
ทั้งนรก สวรรค์มี ส่วนได้
เหยียบย่ำหัวหางกัน อุตลุต รึ้
หลงมั่วเคล้าปฏิกูลี จากเทพ ยันอสุรมนุษย์
No comments:
Post a Comment